My ChanSiaw

   "อ่า..อื้อออ~"    เสียงครางกระเส่าดังขึ้นภายในห้องมืดสลัว ร่างเล็กบางของชายหนุ่มสะท้าน ร่างกายถูกโลมเลียโดยชายร่างสูงใหญ่สองคนที่ช่วยกันเล้าโลมปรนเปรอเขาจนแทบสำลักลมหายใจ มือเล็กจิกเกร็งลงบนต้นแขนแข็งแรงของชายหนุ่มด้านหลังแน่นเมื่อร่างกายส่วนล่างถูกครอบครองโดยริมฝีปากอุ่นร้อนของชายหนุ่มอีกคน     กายเล็กบิดเร้าเมื่อถูกหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหวเบาบ้างแรงบ้างจนในที่สุดความรุ่มร้อนก็ได้ปลดปล่อยเข้าไปในโพรงปากของชายหนุ่ม ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมดูดกลืนมันลงไปแต่โดยดี แต่มันยังไม่จบเท่านั้น เมื่อปากอุ่นยังคงรูดรั้งไปเรื่อย ๆ จนส่วนร้อนของเขาเริ่มพองนู่นขึึ้นมาอีกครั้ง     ร่างสูงด้านหลังดันใบหน้าของคนตัวเล็กกว่าให้หันไปรับจูบจากเขา ริมฝีปากหยักร้อนจัดบดขยี้หนักหน่วงแนบแน่น มือใหญ่ทั้งสองข้างบดบี้ตุ่มไตที่หน้าอกบางทั้งสองข้าง    ส่วนชายหนุ่มด้านล่างเขาละริมฝีปากออกจากส่วนอ่อนไหวที่เริ่มแข็งตึง ลุกขึ้นเบียดร่างกายเข้ากับร่างบางแนบชิด ริมฝีปากทาบกดลงบนลำคออขาว ขบกัดจนขึ้นรอยทับซ้อนกับรอยของอีกคนด้านหลัง มือหนาลูบคลำฟอน...

   "อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ ลูกหนู"    ยังจะมีหน้ามาพูดแบบนี้อีก! น้ำตาจะไหลแล้วนะ    "อา..สีหน้าแบบนี้มัน..กรอด~"    ร่างสูงขบกรามแน่นกับภาพที่ปรากฎตรงหน้า ริมฝีปากแดงจัดที่เบะน้อย ๆ แก้มขาวที่ขึ้นสีแดงทั้งสองข้างกับตากลมที่มีน้ำใส ๆ คลออยู่ ให้ตายสิ! ทนไม่ไหวแล้วเว้ย!     มือหนาจับขาเรียวทั้งสองแยกออก แทรกกายเข้าไปอย่างรวดเร็วทีเดียวจนสุด ทำเอาคนตัวขาวสะดุ้งสุดตัว มือขาวดันหน้าท้องแกร่งเอาไว้สุดแรงด้วยความจุก    "ย..ยักษ์ อย่างเพิ่งขยับ.."     จุกโคตร! ไอ้ยักษ์บ้า ค่อย ๆ เข้ามาไม่ได้หรือไง ฮือออ~    "กรอด~ ลูกหนู อย่ารัดแน่นขนาดนั้น"    ชายหนุ่มคำรามเสียงต่ำ แน่น แน่นเกินไปแล้ว เหมือนครั้งแรกที่พวกเขามีอะไรกันไม่มีผิด     "ยักษ์ หนูจุก"    "แล้วเจ็บมั้ยคะ"    "ม..ไม่"    "อา..งั้นก็ดีแล้วค่ะ" สิ้นคำเอวสอบก็เริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ     "ยักษ์! หนูบอกว่าจุกไง! อื้อ! " จิกเล็บบนหน้...

     ทางด้านของคิบอม เมื่อจอดรถเรียบร้อยก็รีบวิ่งตรงไปยังห้องของดงแฮทันที มือใหญ่บิดลูกบิดประตูก็พบว่าห้องล็อก เขาจึงตัดสินใจเคาะประตู เปิดสิดงแฮ เขาทนไม่ไหวแล้วนะ อยากเจอ อยากกอด อยากจูบ อยากบอก บอกให้รู้ทุกเรื่องเลย เมื่อไม่มีสัญญาณว่าคนด้านในจะเปิดประตูออกมาจึงลองเคาะอีกรอบ นี่เขาโดนหลอกหรือเปล่าเนี่ย    ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด นี่เขาโดนฮยอกแจหลอกสินะ    ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อบานประตูตรงหน้าก็ถูกเปิดออกพร้อมกับใบหน้าของร่างเล็กที่เขาตามหาจนแทบบ้าโผล่ออกมาด้วยสีหน้างุนงงก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความตกใจและรีบปิดประตูหนี หากแต่เขาไวกว่า คิบอมดันประตูเอาไว้ก่อนที่อีกคนจะปิดลงพร้อมกับแทรกตัวเข้าไปในห้อง ปิดประตูลงกลอนเรียบร้อย เรียกสีหน้าตื่นตระหนกจากอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี    “พี่...ทำไม...ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่”    “ดงแฮคือพี่...”    “พี่มาทำอะไรที่นี่ มีอะไรหรือเปล่า”    คนตัวเล็กพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติที่สุด ทำราวกับว่าไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้...